Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

H χώρα χρειάζεται αλλαγή πορείας


Ο κ. Στουρνάρας διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Φαντάζομαι ότι αυτή είναι και η θέση της κυβέρνησης.
Με τα μυαλά αυτά δεν υπάρχει καμμιά πιθανότητα η δημοσιονομική προσαρμογή να επιτύχει, η ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Με τα μυαλά αυτά οδηγούμαστε στην καταστροφή.
Δύο κυρίως συνταγές δημοσιονομικής προσαρμογής γνωρίζουμε. Η πρώτη είναι η σοσιαλδημοκρατική, αυτή που ακολουθεί η χώρα και στηρίζεται ως επί το πλείστον στην αύξηση των φόρων.
Αυτή ήταν και η πολιτική που εισηγήθηκαν στους δανειστές μας όλες οι κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά) από το 2010 μέχρι σήμερα. Την ίδια ή μάλλον χειρότερη φορομπηχτική πολιτική εισηγούνται και οι φαιοκόκκινες αντιμνημονιακές δυνάμεις -είτε εντός είτε εκτός μνημονίου, είτε με ευρώ είτε με δραχμή-. Το χέρι στην τσέπη των φορολογουμένων. Όλοι αυτοί αντλούν τη δύναμή τους από το πανίσχυρο κράτος και το τεράστιο πλέγμα των πελατειακών σχέσεων που το στηρίζει. Δεν τολμούν να θίξουν τις ιερές αγελάδες του υδροκέφαλου δημοσίου, με αποτέλεσμα αυτές να απομυζούν όλον τον παραγώμενο από τον ιδιωτικό τομέα πλούτο κι επειδή αυτός δεν φτάνει πια, βάζουν απροκάλυπτα χέρι και στον αποταμιευμένο πλούτο των πολιτών σε καταθέσεις και ακίνητα.
Η δεύτερη συνταγή είναι η φιλελεύθερη, υποστηρίζει ότι τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης που επιτυγχάνουν είναι σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και την ογκώδη βιβλιογραφία εκείνα που στηρίζονται στη δραστική μείωση των δαπανών και όχι στην αύξηση των φόρων. Η μείωση των δαπανών αν συνδυαστεί με διαρθρωτικες αλλαγές έχει θετική επίπτωση στην αύξηση του ΑΕΠ και σε κάθε περίπτωση δεν οδηγεί σε κατακόρυφη μείωσή του, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της αύξησης των φόρων, όπου το διαρθρωτικό έλλειμμα τροφοδοτείται και από το έλλειμμα που δημιουργείται από την ύφεση.
Έχω πολλές φορές εξηγήσει ότι η λύση είναι η δραστική μείωση του δημοσίου τομέα με μαζικές καταργήσεις άχρηστων δημοσίων φορέων και η απόλυση τουλάχιστον 150.000 δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό όμως με μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, δραστική μείωση της φορολογίας, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα των αγορών, πόλεμο εναντίον της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας, μηδενική φορολόγηση για κάποιο χρονικό δάστημα και αποτελεσματική προστασία όλων των αμέσων επενδύσεων (λ.χ. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_3_14/10/2012_498730).
Με υψηλή φορολογία, με πελατειακό και γραφειοκρατικό κράτος, με καχυποψία προς τις επενδύσεις, με απουσία ανταγωνισμού σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, η οικονομική ανάκαμψη θα παραμένει ζητούμενο ενώ η χώρα θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο.
Είναι ώρα για αλλαγή πορείας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι δύο κανόνες

                              Από τα διδάγματα της ιστορίας μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία που έχουν τα καλά δημόσια οικονομικά για την...