Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Δεν πρέπει να υπάρξει τιμωρία για τους παράνομους διορισμούς;


Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρονται συνεχώς σε περιπτώσεις πολιτικών που θήτευσαν σε δημόσια αξιώματα και εμπλέκονται σε κάθε είδους μίζες. Τρανταχτά ονόματα του δημοσίου βίου οδηγούνται δικαίως στη φυλακή για διαφθορά. Ξαναλέω δικαίως.

Αλλά τι γίνεται στην περίπτωση εκείνων των πολιτικών που δεν πήραν μεν μίζες από κάποια προμήθεια ή εργολαβία του δημοσίου, αλλά έκαναν ατομικά ή συλλογικά ρουσφέτια; Τι γίνεται για παράδειγμα με όσους επέτυχαν μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας πάσης φύσεως ευνοϊκές ρυθμίσεις για μια οργανωμένη συντεχνία ή προέβησαν σε μαζικούς διορισμούς (για την οικονομία της συζήτησης δεχόμαστε χωρίς αμοιβή) που τους εξασφάλισαν την επανεκλογή τους και ταυτοχρόνως την πολιτική εξόντωση των αντιπάλων τους, οι οποίοι είτε δεν διόρισαν αρκετούς είτε αρνήθηκαν να διορίσουν θεωρώντας το ρουσφέτι ανήθικο;

Με τρόπο παράνομο η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών διόριζε για δεκαετίες και μέχρι -τουλάχιστον- το 2010 μαζικά στο δημόσιο. Η εκλογή στο βουλευτικό αξίωμα μπορεί εύκολα να αποτιμηθεί σε εισόδημα που κέρδισε κάποιος, για όσο καιρό το κατείχε. Το οικονομικό όφελος των πολιτικών από τους παράνομους διορισμούς ξεπερνά κατά πολύ το όριο για να χαρακτηριστεί μια εγκληματική πράξη που αφορά σε κάποιο τυποποιημένο στον ποινικό νόμο αδίκημα, ως κακούργημα. Στην περίπτωση αυτή βεβαίως κανένας δεν τιμωρείται. Όπως δεν τιμωρείται και εκείνος που διορίστηκε παράνομα στο δημόσιο, έλαβε δηλαδή παράνομη οικονομική ωφέλεια και μάλιστα σε βάρος άλλων που διέθεταν μεν τα τυπικά προσόντα αλλά δεν ήταν “πελάτες” κάποιου καταφερτζή πολιτικού.

Μάλιστα στην περίπτωση που κάποιος διορίσθηκε παράνομα αντί κάποιου άλλου αξιότερου, ικανότερου και με περισσότερα τυπικά προσόντα είναι προφανής η επίπτωση στο συνολικό παραγώμενο αποτέλεσμα. Γιατί, κατά τεκμήριο, κάποιος ανίκανος να διοριστεί με νόμιμες διαδικασίες θα είναι και λιγότερο παραγωγικό άτομο.

Σκεφθείτε τώρα, ότι περίπου το 7% με 8% των ελλήνων έχουν διοριστεί στο δημόσιο είτε παρακάμπτοντας τις νόμιμες διαγωνιστικές διαδικασίες είτε μόνο και μόνο με πιστοποιητικό κομματικών φρονημάτων. Ο στενός δεσμός δε πολιτικού και πελάτη τις περισσότερες φορές επιδρούσε εις βάρος της παραγωγικότητας και μετά το διορισμό αφού η ισχύς του πολιτικού –προστάση εμπόδιζε την ουσιαστική αξιολόγηση του υπαλλήλου, τον πειθαρχικό του έλεγχο κοκ.

Συνεπώς οι αθρόες παράνομες προσλήψεις στο δημόσιο από τους πολιτικούς και τα κόμματα θα έπρεπε να τιμωρούνται εξίσου αν όχι αυστηρότερα σε σχέση με τις άλλες πιο προφανείς περιπτώσεις διαφθοράς πολιτικών. Και θα έπρεπε να τιμωρούνται τόσο οι διορίζοντες όσο και οι διορισμένοι.

Κατά τη γνώμη μου το πρώτο βήμα ενός μεγάλου θεσμικού και εις βάθος εκσυγχρονισμού της χώρας είναι να απολυθούν αμέσως όλοι όσοι έχουν διορισθεί τα τελευταία δώδεκα με δεκαπέντε χρόνια παρακάμπτοντας τις νόμιμες διαγωνιστικές διαδικασίες για διορισμό στο δημόσιο, γιατί ο μέχρι σήμερα πλουτισμός τους στηρίζεται σε παράνομη αιτία, έγινε εις βάρος αξιότερων, έβλαψε την απόδοση της δημόσιας διοίκησης και ζημίωσε σημαντικά συνολικά την παραγωγικότητα της οικονομίας μας.

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

O προϋπολογισμός της Ε.Ε. από μια άλλη οπτική

Η Δράση είναι ένα κόμμα ανθρώπων με ανοιχτό μυαλό, με απροκατάληπτη και παραγωγικη σκέψη. Χωρίς "γραμμές", με διαφορετικές πολλές φορές απόψεις των στελεχών της σε πολυ σημαντικά και δύσκολα ζητήματα (όχι βεβαίως, σε αξιακά θέματα). Αν θέλετε αυτό είναι και ένα από τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.
Ο καλός μου φίλος Θόδωρος Σκυλακάκης εξήγησε πρόσφατα τους λόγους για τους οποίους δεν θα ψηφίσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον προϋπολογισμό που συμφωνήθηκε από τους Ευρωπαίους ηγέτες.
Το κείμενό του ήταν ενδιαφέρον και προκάλεσε ζωηρή ανταλλαγή απόψεων στο διαδίκτυο, με αρκετούς συμμετέχοντες να τάσσονται κατά των επιχειρημάτων που επικαλέστηκε για να θεμελιώσει το αίτημα του για ένα υψηλότερο προϋπολογισμό.
Το σημερινό άρθρο μου στην "Ημερησία" εξηγεί τους λόγους της διαφωνίας μας.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=112997904

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Φορολόγηση ακινήτων σημαίνει αναδρομική φορολογία εισοδήματος

Έχω υποστηρίξη την άποψη ότι η υπερφορολόγηση των ακινήτων συνιστά στην πραγματικότητα κεκαλυμμένη αναδρομική φορολόγηση των εισοδημάτων προηγουμένων ετών. Θα εξηγήσω αμέσως το επιχείρημα:
Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι θα εισπράξει περίπου 3,8 δις € από την φορολογική αφαίμαξη στα ακίνητα. Για την οικονομία της συζήτησης, ας υποθέσουμε, ότι τα καταφέρνει και επιτυγχάνει το σκοπό της.
Ας υποθέσουμε επίσης, ότι η κυβέρνηση επιτυγχάνει να εισπράξει και τα 7,8 δις € από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, όπως προσδοκά. Κάτι τέτοιο σπεύδω να σημειώσω ότι είναι εντελώς απίθανο να συμβεί στην πραγματικότητα, τα έσοδα από τη φορολογία εισοδήματος θα υστερήσουν σημαντικά. Αλλά είπαμε, ας υποθέσουμε...
Παρατηρούμε λοιπόν ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να εισπράξει από την κατοχή ακίνητης περιουσίας, κάτι δηλαδή από το οποίο δεν προκύπτει πρόσοδος, το μισό περίπου απ΄όσα θα εισπράξει ως φόρο από το συνολικό ατομικό εισόδημα των Ελλήνων φορολογουμένων. Στην πράξη μάλιστα και λόγω, όπως ελέχθη, της μεγάλης υστέρησης στα έσοδα από τη φορολογία φυσικών προσώπων θα εισπράξει περίπου τα ίδια ποσά.
Αν λάβουμε μάλιστα υπ΄όψιν ότι δεν προκύπτει πλέον κανένα πλεόνασμα από το εισόδημα στη συντριπτική πλειονότητα των φορολογουμένων, θα αντιληφθούμε ότι το κράτος εμμέσως θα φορολογήσει τις -όποιες τέλος πάντων- τραπεζικές καταθέσεις μας ή με άλλες κουβέντες το απόθεμα από το εισόδημα των πολιτών από προηγούμενα χρόνια.

Δηλαδή το κράτος φορολογεί το εισόδημα των πολιτών για πολλοστή φορά, αφού έχει προηγηθεί η κανονική φορολόγησή του, η περαίωση, η έκτακτη εισφορά, η εισφορά αλληλεγγύης κοκ.
Αλλά η αφαίμαξη των καταθέσεων δεν θα έχει μόνο δυσβάστακτα αποτελέσματα σε ατομικό επίπεδο, θα έχει ακόμη οδυνηρότερα αποτελέσματα για την εθνική οικονομία αφού οι πόροι αυτοί χρησιμοποιούνται -κακήν κακώς- ούτως ή άλλως από το τραπεζικό σύστημα για να υπάρχει η στοιχειώδης ρευστότητα στην οικονομία. 

Η αποστέρηση αυτών των χρημάτων από την πραγματική οικονομία υπέρ της παρασιτικής οικονομίας και της γραφειοκρατίας θα είναι ολέθρια, η παραγωγή, σε συνδυασμό με την απόλυτη ατολμία της κυβέρνησης να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση σε μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο και η ανεργία θα αυξηθεί κι άλλο. Αλλά 30% ανεργία σημαίνει πολύ απλά ότι η χώρα θα χάσει σε τρία με τέσσερα χρόνια ένα ολόκληρο ΑΕΠ. 
Μήπως πρέπει οι φορολογούμενοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, όσο είναι ακόμη καιρός;

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Η διαφθορά υπονομεύει τη χώρα


Σύμφωνα με το Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρο Ρακιντζή στην αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στον καλό φίλο και εξαίρετο δημοσιογράφο Θανάση Παπανδρόπουλο, το κόστος της γραφειοκρατίας μαζί με τη διαφθορά φθάνει τα 35 δις € ετησίως. Δηλαδή περίπου το 19% του ΑΕΠ και το 11% του συνολικού μας χρέους.

Η λύση του προβλήματος για τον κ. Ρακιντζή είναι η δραστική συρίκνωση του κράτους, η αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του και ο αυστηρότατος κολασμός των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών.

Επισημαίνει επίσης τις λυσσαλέες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων και συντεχνιών του Δημοσίου κάθε φορά που επιχειρείται η καταπολέμηση της διαφθοράς στους τομείς τους.

Η διαφθορά στη δημόσια διοίκηση και στην πολιτική είναι μια από τις βασικές αιτίες της καταστροφής της χώρας. Δεν είναι μόνο η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος είναι η συνολική ηθική κατάπτωση στην οποία οδηγεί η διαφθορά των συνειδήσεων. 


http://www.sbctv.gr/apopseis/i-diafthora-zi-kai-basileuei/

Σχέδιο «Φρανκενστάιν» στην Ανώτατη Παιδεία




Το σχέδιο «Αθηνά» του Υπουργείου Παιδείας για την Ανώτατη Εκπαίδευση στηρίζεται σύμφωνα με τις εξαγγελίες στα εξής κριτήρια, στα οποία συμφώνησαν όλα τα κόμματα της συγκυβέρνησης:

● η αναίρεση του φαινομένου του κατακερματισμού των γνωστικών αντικειμένων και των ελλιπών προγραμμάτων σπουδών,
● η δημιουργία νέων ισχυρών τμημάτων με επαρκή επιστημονική στελέχωση,
● η διόρθωση της χωρικής διασποράς των Τμημάτων,
● η αντιστοίχιση των γνωστικών αντικειμένων με περιφερειακά συγκριτικά πλεονεκτήματα και περιφερειακούς στόχους και, τέλος,
● η διόρθωση της ανορθολογικής ανάπτυξης κτιριολογικών και υλικοτεχνικών υποδομών.

Τελικώς, τα κριτήρια αυτά καταστρατηγήθηκαν στα πλαίσια μιας χυδαίας –όπως πάντα– πολιτικής συναλλαγής τοπικών και κομματικών συμφερόντων, «φεουδαρχών» βουλευτών και κυβέρνησης. Η Δράση διείδε από την πρώτη στιγμή και επισήμανε ότι η παρούσα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας τηρεί, σε κάθε περίπτωση μεταρρύθμισης, «εύκαμπτη» και υποχωρητική στάση στις κάθε είδους κομματικές, τοπικές ή συντεχνιακές αντιδράσεις.
Ειδικότερα:

— ως προς το πρώτο κριτήριο, συνενώνονται τμήματα με εντελώς ανόμοιο γνωστικό αντικείμενο που οδηγούν σε εντελώς διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα,
— ως προς το δεύτερο κριτήριο, διατηρούνται πολλά τμήματα με εντελώς ανεπαρκή επιστημονική στελέχωση προς χάριν των πελατειακών πιέσεων τοπικών παραγόντων. Λόγου χάρη, Τμήμα ΑΕΙ Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών (Φλώρινα), ΤΕΙ Διατροφής και Διαιτολογίας (Καρδίτσα), ΤΕΙ Νοσηλευτικής (Διδυμότειχο), ΤΕΙ Διοίκηση Τουριστικών και Πολιτιστικών Μονάδων (Άμφισσα), χωρίς μέλη ΔΕΠ (!), ενώ διατηρούνται ακόμη 20 Τμήματα ΤΕΙ και ΑΕΙ με λιγότερους από 5 διδάσκοντες),
— ως προς το τρίτο κριτήριο διατηρείται ένα μόνο Τμήμα ακόμα σε δεκαοκτώ πόλεις και συγκεκριμένα στις εξής: Άμφισσα, Γρεβενά, Διδυμότειχο, Δράμα, Ζάκυνθος, Καρπενήσι, Καστοριά, Κατερίνη, Κιλκίς, Λήμνος, Ληξούρι, Ναύπακτος, Ναύπλιο, Πρέβεζα, Πύργος, Σητεία, Σύρος και Τρίκαλα.
— ως προς το τέταρτο κριτήριο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι καμιά προτεινόμενη συγχώνευση δεν συνοδεύεται από τεκμηρίωση σε σχέση με τη ζήτηση των ειδικοτήτων στην αγορά εργασίας, αλλά ούτε και σε σχέση με τις αναπτυξιακές προτεραιότητες της χώρας, και
— τέλος, ως προς το πέμπτο κριτήριο, οι προτεινόμενες αλλαγές δεν διαθέτουν καμμία τεκμηρίωση για τις ανάγκες σε υποδομές των νέων τμημάτων αλλά και την τύχη των υποδομών που εγκαταλείπονται. Έτσι μπορεί σύντομα να βρεθούμε απέναντι σε νέα φαινόμενα τύπου Ολυμπιακών ακινήτων, αλλά αυτή τη φορά με εγκαταλελειμμένες ακαδημαϊκές υποδομές που έχουν χρηματοδοτηθεί με εκατομμύρια ευρώ, κυρίως από ευρωπαϊκά κονδύλια.

Επίσης, χαρακτηριστικό της προχειρότητας του σχεδίου είναι ότι από την ημέρα που παρουσιάστηκε σε συνέντευξη Τύπου από τον Υπουργό έχει αλλάξει ήδη τέσσερις φορές (λ.χ. η αρχική μετακίνηση της Κτηνιατρικής Σχολής από την Καρδίτσα στο Καρπενήσι και η επαναφορά της σε λίγες ώρες πάλι στην Καρδίτσα, ή η μεταφορά των Τμημάτων Πληροφορικής από το Μεσολόγγι και τη Ναύπακτο αρχικώς στην Άρτα και εντός σαράντα οκτώ ωρών η εσπευσμένη μετακίνησή τους στην Πάτρα κ.ο.κ.). Ούτε λόγος βεβαίως για μελέτη κόστους-οφέλους που να συνοδεύει και να ενισχύει την πρόταση.
Εξυπακούεται ακόμη ότι με το προτεινόμενο σχέδιο όχι μόνο δεν θα εξοικονομηθούν ουσιαστικοί πόροι (ουδείς απολύεται από το προσωπικό των καταργούμενων ή συγχωνευόμενων τμημάτων), αλλά θα υπάρξει και πρόσθετη σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων καθώς ο Υπουργός ανακοίνωσε και ειδικά επιδόματα στους περίπου 25.000 φοιτητές που πρόκειται να μετακινηθούν – δεν έχουν ανακοινωθεί τα ποσά αλλά με τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς το επιπλέον άμεσο κόστος θα ξεπεράσει τα 50.000.000 ευρώ, χωρίς καμία εκτίμηση της ωφέλειας.
Εν ολίγοις, με το σχέδιο «Φρανκενστάιν» που κατ’ ευφημισμόν ονομάστηκε «Αθηνά» διακωμωδούνται τα κριτήρια που η ηγεσία του Υπουργείου διακήρυξε. Όπως πολύ σωστά επισήμανε η Δράση στη χθεσινή της ανακοίνωση «δεν έχουμε να κάνουμε με σοβαρή εκσυγχρονιστική προσπάθεια αλλά με άσκηση κοπτοραπτικής, η οποία υπαγορεύεται από κομματικές ισορροπίες και πελατειακού τύπου συμφέροντα».



Δημοσιεύτηκε στο http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1730014 στις 14/2/2013.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Η ALPHA BANK προειδοποιεί την κυβέρνηση

Συνήθως δεν συμμερίζομαι τις εξαιρετικά αισιόδοξες για την πορεία της ελληνικής οικονομίας προβλέψεις της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της ALPHA BANK. 
Όμως στο χθεσινό εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων (http://www.alpha.gr/page/default.asp?id=2450&la=1), η ίδια τράπεζα κρούει για πρώτη φορά τόσο δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου στην κυβέρνηση στο θέμα της φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας.
Αναφορικά λοιπόν με την εγκληματική φοροκαταιγίδα που ενέσκηψε στην ακίνητη περιουσία οι αναλυτές της τράπεζας επισημαίνουν επί λέξει τα εξής:


"Τα ανωτέρω προκαλούν προφανώς το «τέλειο κομφούζιο» στην πιο ακατάλληλη στιγμή για τη χώρα.
Η φορολογική επιβάρυνση από τους φόρους περιουσίας το 2013, αν πράγματι επιχειρηθεί η εφαρμογή των όσων προαναφέρθηκαν, θα φτάσει σε απαγορευτικά επίπεδα (...).
Αν, συνεπώς, δεν δοθεί άμεσα κάποια ικανοποιητική λύση στο μεγάλο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, η πτωτική τάση στην αγορά ακινήτων (...) θα ενταθεί, με σημαντικά αρνητικές επιπτώσεις στην προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας.
Οποιαδήποτε αναπαραγωγή στον νέο ΕΦΑΠ των υψηλών συντελεστών του ΦΑΠ θα αποβεί μοιραία για την αγορά ακινήτων. Σημειώνεται ειδικότερα, ότι ο συντελεστής 2% είχε θεσπιστεί για να ισχύσει εκτάκτως μόνο για τα έτη 2010, 2011 και 2012.
Τυχόν χρησιμοποίηση και στον νέο ΕΦΑΠ υπέρμετρα υψηλών και δημευτικών συντελεστών θα αποτρέψει με βεβαιότητα την όποια προοπτική αναζωπύρωσης των συναλλαγών στην αγορά ακινήτων που αποτελεί αδήριτη ανάγκη για τη χώρα.
Επιπλέον, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η εφαρμογή του νέου ΕΦΑΠ θα είναι ουσιαστικά αδύνατη εάν δεν ανακάμψει η αγορά ακινήτων.
"


Προσυπογράφω χωρίς κανένα επιπλέον σχόλιο παραπέμποντας για περισσότερες λεπτομέρειες σε παλαιότερες αναρτήσεις.


Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Χορήγηση ιθαγένειας και πολιτιστικό κεφάλαιο

Kρατώ κάποιες -μικρές- επιφυλάξεις μέχρι να διαβάσω την απόφαση του ΣτΕ  που έκρινε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου Ραγκούση (ν. 3838/2010) τις σχετικές με τη χορήγηση ιθαγένειας σε αλλοδαπούς υπηκόους τρίτων χωρών.
Είμαι πάντως βέβαιος, ότι η πλειονότητα των ανώτατων δικαστών αγνοεί μεταξύ άλλων και το εξαιρετικό βιβλίο του Thomas Sowell "Cultural Capital Migrations and Cultures A World View" (1996, New York Basic Books).
Σύμφωνα με τον διακεκριμένο διανοούμενο 
Thomas Sowell, ο οποίος προσεγγίζει το θέμα του από μια διαφορετική σκοπιά- σε σχέση με την κλασσική φιλελεύθερη αντίληψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων-, κάθε μετανάστης διαθέτει ένα «πολιτισμικό κεφάλαιο» (παραδόσεων, ηθικών αξιών, δεξιοτήτων κλπ.). 

Έτσι μια εθνοτική ομάδα διακρίνεται περισσότερο από μια άλλη σε κάποιους τομείς ενώ υστερεί έναντι αυτής σε άλλους.
Σκοπός μιας ανοιχτής κοινωνίας που επιθυμεί να προοδεύσει δεν θα πρέπει να είναι η αφομοίωση των εθνοτικών ομάδων αλλά αντίθετα η διατήρηση με κάθε τρόπο των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του πολιτιστικού κεφαλαίου τους. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρχει θετική επίδραση στους τομείς που την ενδιαφέρουν (επιστημονική γνώση, επιχειρηματικότητα, καινοτομία). 

Ό,τι δηλαδή έκανε ο Σουλτάνος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με τους Εβραίους της Ισπανίας. Οι Οθωμανοί πίστευαν στο εμπορικό δαιμόνιο των Εβραίων και τους προσκάλεσαν να εγκατασταθούν στα λιμάνια και τις εμπορικές πόλεις της Αυτοκρατορίας. Δικαιώθηκαν από το αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τη θεωρία του "Πολιτιστικού Κεφαλαίου" είναι λάθος να εξαρτάται η απόδοση της ιθαγένειας από τις ούτως ή άλλως ξεπερασμένες θεωρίες του δικαίου του"αίματος", ή να τελεί υπό την προϋπόθεση της "ουσιαστικής ένταξης" άλλως αφομοίωσης των αξιών και ιδεωδών της κοινωνίας υποδοχής του (διάγνωση του "γνήσιου δεσμού με το ελληνικό έθνος") κάθε μετανάστη ή τη γλωσσική του επάρκεια.
Τα κριτήρια για τη χορήγηση ιθαγένειας θα πρέπει να είναι μόνο η νόμιμη παραμονή στη χώρα, ο χρόνος παραμονής και ο σεβασμός των νόμων της.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Πόσο αποτελεσματική είναι η επίταξη


Είναι βέβαιο, ότι η χώρα είναι εδώ και δεκαετίες έρμαιο συμμοριών που αυτοαποκαλούνται συνδικαλιστές και κρατούν ομήρους τους πολίτες της. Οι συμμορίες τρομοκρατούν, εκβιάζουν και ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο με εξωφρενικά αιτήματα που στρέφονται εναντίον των συμφερόντων της κοινωνίας.
Η κυβέρνηση από τη μεριά της οφείλει εγκαίρως να εφαρμόζει τους νόμους. Τελειά και παύλα.
Το ίδιο το Σύνταγμα ορίζει ότι μπορεί να υπάρξουν περιορισμοί στις απεργίες σε "επιχειρήσεις δημοσίου χαρακτήρα ή κοινής ωφελείας που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου" (άρθρο 23 παρ. 2 εδαφ. β Σ.).
Ο νόμος σε περιπτώσεις απεργιών σε τομείς της οικονομίας που έχουν ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση των πολιτών ορίζει ότι πέραν του προσωπικού ασφαλείας, πρέπει να διατίθεται πρόσθετο προσωπικό για την αντιμετώπιση των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου κατά τη διάρκεια της απεργίας.
Στην περίπτωση της προδήλως παράνομης απεργίας της Π.Ν.Ο., -παράνομη διότι δεν διετέθη προσωπικό ασφαλείας για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπάρχει κατάληψη των χώρων εργασίας, γίνεται συστηματική παρεμπόδιση συγκοινωνιών, βιαιοπραγίες κατά προσώπων κ.λπ.- η κυβέρνηση έπρεπε να έχει λάβει εγκαίρως τα κατάλληλα μέτρα (απομάκρυνση των καταληψιών από τους καταπέλτες των πλοίων, μαζικές συλλήψεις των παρανόμων, αστυνομική προστασία των μη απεργούντων, των μεταφορέων και των επιβατών κ.ο.κ.), χρησιμοποιώντας τα όπλα που ήδη της παρέχει η κοινή νομοθεσία.
Η κυβέρνηση θεώρησε ως πιο εύκολη λύση την ανακοίνωση της επίταξης των υπηρεσιών των πλοίων και των ναυτικών. Διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες για τους εξής λόγους:
- η προσφυγή στο μέτρο της "επιστράτευσης" δεν συνηθίζεται -εξ όσων γνωρίζω- σε καμμιά δημοκρατική χώρα,
- δεν είναι δυνατόν να εφαρμόζεις ένα εκ της φύσεώς του έκτακτο μέτρο σε κάθε παράνομη απεργιακή κινητοποίηση, όταν δεν έχεις εξαντλήσει τα υπόλοιπα μέτρα που διαθέτεις και τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι πιο αποτελεσματικά,
- ενισχύεις την επιχειρηματολογία της φαιοκόκκινης παράφρονος συμμαχίας ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και το κακό συναπάντημα), ότι η κυβέρνηση υιοθετεί τάχα αντιδημοκρατικές λύσεις στην αντιμετώπιση των απεργιών (αποκρύπτουν τον επιθετικό χαρακτηρισμό "παράνομων") και τέλος
- η συχνή χρήση ενός έκτακτου μέτρου οδηγεί στον εκφυλισμό του.
Εν πάσει περιπτώσει η τύχη της κυβέρνησης και η βιωσιμότητα της χώρας θα κριθούν και από την έκβαση της σύγκρουσης με τα αντιδραστικά συνδικάτα των πανίσχυρων και βολεμένων μειοψηφιών του δημοσίου και των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας.
Θυμίζω μόνο ότι οι απεργίες μόνο στο δημόσιο τομέα τα τελευταία τριάντα χρόνια είχαν ως αποτέλεσμα να χαθούν περίπου 1.700 ημέρες εργασίας ή αλλιώς περίπου 5 εργάσιμα χρόνια. Το κόστος αυτών των απεργιών ξεπερνά τα 150 δις € ή περίπου το 45% του συνολικού ελληνικού χρέους.

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Ποιος τρελός;

Την ώρα που ο πρωθυπουργός και μέλη της κυβέρνησης ταξιδεύουν ανά τον κόσμο για να προσελκύσουν επενδυτές οι γραφειοκράτες του Υπουργειου Οικονομικών κάνουν ό,τι μπορούν για να ματαιώσουν, αν όχι να διακωμωδήσουν, τις προσπάθειές τους.
Δε φτάνουν οι δυσβάσταχτοι φόροι, οι μανδαρίνοι της οικονομικής γραφειοκρατίας επιχειρούν με κουτοπονηρες διατάξεις να αποτρέψουν την ...έξοδο απο τη χώρα των πολιτών, "φυλακίζοντας" τους στην τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης.
Διότι τι άλλο μπορεί να σημαίνει η διάταξη του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος που προβλέπει ότι δεν μπορεί κάποιος να μεταβάλει τη φορολογική κατοικία του αν διαθέτει σημαντικά οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα;
Ή η απίστευτης αθλιότητας υπουργική απόφαση που προβλέπει ότι ο κάτοικος εξωτερικου είναι υποχρεωμένος να το αποδεικνύει κάθε χρόνο προσκομίζοντας πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας.
Ή τέλος η δικονομική διάταξη που επιβάλλει επί ποινή απαραδέκτου τη γνωστοποίηση του παγκόσμιου εισοδήματος εκείνου ο οποίος ζητεί την αναστολή παράνομης διοικητικής πράξης.
Πείτε μου λοιπόν εσείς πόσοι αφελείς ξένοι επενδυτές υπάρχουν που θα επιθυμούσαν εκουσίως μάλιστα να περιέλθουν σε φορολογική ομηρία;
Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι τόσο δραματική που είναι αναγκαίο να ληφθούν εντελώς ριζοσπαστικά μέτρα που θα θωρακίζουν τα περιουσιακά δικαιώματα των πολιτών από τις ορέξεις του κράτους.

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Παν μέτρον άριστον

Οι ελεύθερες κοινωνίες δικαιολογούν το όνομά τους όταν υπεραμύνονται των αξιών τους. Το κράτος δικαίου υπερτερεί γιατί κατορθώνει τη βέλτιστη δυνατή στάθμιση των αγαθών.  
Η υπερβολική επιδίωξη της ασφάλειας σε βάρος του σεβασμού των ατομικών ελευθεριών υπονομεύει μακροπρόθεσμα το αξιακό υπόβαθρο του κοινωνικού συστήματος και εντέλει ρίχνει νερό στο μύλο της τρομοκρατίας. Γιατί δεν υπάρχει καμμιά μεγαλύτερη ικανοποίηση για τους τρομοκράτες που στρέφονται κατά της φιλελεύθερης δημοκρατίας από το να βλέπουν να έρχεται σε σύγκρουση με τις αρχές της.
Αλλά υπάρχει και μια ακόμη εξίσου σημαντική παρενέργεια, οι τεράστιοι και απρόσωποι μηχανισμοί ασφαλείας αυξάνουν σημαντικά το κόστος προστασίας μεταφέροντας πόρους από την οικονομία στο κράτος.  
Ό,τι συμβαίνει σε κάθε άλλη κρατική δραστηριότητα θα συμβεί αργά ή γρήγορα και στους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς ασφαλείας, οι γραφειοκρατες θα αποδώσουν την αναποτελεσματικότητά τους στη "μάχη κατά της τρομοκρατίας" στην έλλειψη πόρων και υπαλλήλων και θα επιδιώξουν την περαιτέρω ενίσχυσή τους με χρήματα των φορολογουμένων, με ακόμη περισσότερο περιορισμό των ατομικών ελευθεριών, με ακόμη περισσότερο κράτος. 
Αξίζει να διαβάσει κανείς επί του θέματος την εξαιρετική μελέτη των Endlers W., Sandler T. "The Political Economy of Terrorism", Cambridge University Press (2006).

Οι δύο κανόνες

                              Από τα διδάγματα της ιστορίας μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία που έχουν τα καλά δημόσια οικονομικά για την...