Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Η εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ*

Οι συμβολικές κινήσεις έχουν πάντοτε στην πολιτική την αξία τους. Η νέα κυβέρνηση φαίνεται ότι στον χώρο της Παιδείας θα βγάλει το άχτι της. Εκεί βρίσκονται άλλωστε και κάποιοι από τους συνεπέστερους και ισχυρότερους υποστηρικτές της, αυτοί που η οικονομική θεωρία αποκαλεί «προσοδοθηρικές ομάδες», καθώς χρησιμοποιούν το κράτος και τα κομματικά πελατειακά δίκτυα για να ληστεύουν (δεδομένου ότι κατά κανόνα χρησιμοποιούν και βία) τους ανύποπτους και ανοργάνωτους φορολογούμενους. Είναι εκείνοι που δέχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σημαντικά πλήγματα από τις μεταρρυθμίσεις Γιαννάκου και Διαμαντοπούλου και είναι αυτοί που αποτέλεσαν και θα αποτελέσουν στο μέλλον τα ισχυρά στηρίγματα του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιμετώπιση των πολιτικών του αντιπάλων. Εάν υιοθετηθούν από την κυβέρνηση οι δηλώσεις Μπαλτά και Κουράκη, θα πρόκειται για καθολική ανατροπή όλων των μεταρρυθμίσεων που εισήχθησαν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια με στόχο την εναρμόνισή του με όλα τα αντίστοιχα διεθνή συστήματα και επιστροφή στην καταστροφική μακαριότητα της Μεταπολίτευσης.

Τα όσα είπαν ο υπουργός και ο αναπληρωτής υπ. Παιδείας συνιστούν «αντιμεταρρύθμιση» με σαφή χαρακτηριστικά αφάνταστης προχειρότητας και καθαρής ιδεοληψίας. Στη μέση της σχολικής χρονιάς θα επιχειρήσουν να αλλάξουν όλα όσα ισχύουν, ανατρέποντας τον οικογενειακό προγραμματισμό των πολιτών και συνεχίζοντας τη μακρόχρονη παλαιοκομματική παράδοση του «ράβε-ξήλωνε» χωρίς προηγούμενο διάλογο, συναίνεση και κυρίως αξιολόγηση για το ποια από τις αλλαγές των τελευταίων χρόνων ήταν ωφέλιμη και ποια όχι.

Σχετικά με τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν επισημαίνω τα ακόλουθα: Καταργείται κάθε πνεύμα διασφάλισης ποιότητας και λογοδοσίας εντός του εκπαιδευτικού συστήματος με το «ξήλωμα» όλων των μηχανισμών που θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο (π.χ. κατάργηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών). Επανεισάγεται η αντίληψη της ήσσονος προσπάθειας και μιας εξισωτικής προς τα κάτω λαϊκιστικής προσέγγισης (π.χ. κατάργηση της «Τράπεζας Θεμάτων», κατάργηση εξετάσεων Α΄ και Β΄ Λυκείου, επιστροφή των «αιώνιων φοιτητών» στα ΑΕΙ, διευκόλυνση των μετεγγραφών από ΑΕΙ σε ΑΕΙ).

Επανέρχεται προσωπικό με μόνο κριτήριο ότι όσοι επαναπροσληφθούν υποστήριξαν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία με αντάλλαγμα την επαναπρόσληψη. Μας διαφεύγει όμως η ουσία, που είναι τα μεγάλα κενά σε κύριες ειδικότητες εκπαιδευτικών στα σχολεία. Και αυτό το τελευταίο, τα κενά σε κύριες ειδικότητες, είναι ίσως ένα κρίσιμο πρόβλημα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που συνδέεται άμεσα με τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό σχολικών μονάδων σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Η Ελλάδα διαθέτει σε αναλογία με τον πληθυσμό της διπλάσιο αριθμό σχολικών μονάδων από τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε. Η Διαμαντοπούλου είχε ξεκινήσει το πολύ σωστό μέτρο των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων. Παρά τις τρομερές αντιδράσεις των τοπικών παραγόντων-«φεουδαρχών», περίπου δύο χιλιάδες σχολεία συγχωνεύθηκαν, υπήρξε βελτίωση της κατάστασης και σαφώς καλύτερη διαχείριση των διαθέσιμων πόρων. Οι επίγονοι της Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας διέκοψαν το μέτρο. Ωστόσο και σήμερα υπάρχει επιτακτική ανάγκη για συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, κάτι που δυστυχώς δεν περιλαμβάνεται στις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης, αφού εμπεριέχει μεγάλο πολιτικό κόστος. Για να γίνει αντιληπτός ο παραλογισμός, τη στιγμή που στην Πορτογαλία ο μέσος όρος των μαθητών ενός γυμνασίου είναι περίπου 900, στην Ελλάδα δεν ξεπερνούν τους 300.

Τα παραπάνω οδηγούν σε δυσάρεστες σκέψεις για το μέλλον της Παιδείας μας. Αντί για τις βαθιές ποιοτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, η πολιτική που εξαγγέλλεται είναι απλώς η κατεδάφιση και η επιστροφή σε ένα λαϊκιστικό παρελθόν μιας εξισωτικής αυταπάτης περί δήθεν κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι πρώτοι που θα πληγούν από το χαμηλής ποιότητας κομματικό σχολείο και πανεπιστήμιο, που επαναφέρει εν ονόματι της κοινωνικής δικαιοσύνης ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι οι κοινωνικά αδύνατοι, οι μαθητές και φοιτητές από τα λιγότερο προνομιούχα στρώματα, υπέρ των οποίων υποτίθεται ότι εργάζεται. Με βεβαιότητα θα αναστραφεί το ρεύμα επιστροφής μαθητών από τα ιδιωτικά στα δημόσια και ιδιαίτερα στα πρότυπα δημόσια σχολεία, ενώ θα φουντώσει το ρεύμα φυγής πολλών νέων από τις πιο εύπορες οικογένειες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού σε αναζήτηση ποιοτικών σπουδών, όταν τα ελληνικά πανεπιστήμια θα είναι διαρκώς κατειλημμένα σε ένδειξη συμπαράστασης στον Μαδούρο.

Νομίζω ότι στην περίπτωση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ισχύει απολύτως αυτό που έγραφε ο Γουσταύος Λε Μπον, ότι «κυβερνά κανείς ευκολότερα τον λαό εξάπτοντας τα πάθη του παρά προωθώντας τα συμφέροντά του».


* Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή της 31ης Ιανουαρίου 2015. http://www.kathimerini.gr/801751/opinion/epikairothta/politikh/h-ekpaideytikh-antimetarry8mish-toy-syriza

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι δύο κανόνες

                              Από τα διδάγματα της ιστορίας μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία που έχουν τα καλά δημόσια οικονομικά για την...