Επιχειρηματίας δεσμώτης

Το θεσμικό πλαίσιο της πτώχευσης και της εκκαθάρισης είναι ένα ακόμη κριτήριο για να κριθεί μια χώρα ως φιλικός προορισμός κεφαλαίων ή όχι.
Στις ανεπτυγμένες χώρες που προσελκύουν επενδύσεις ο επιχειρηματίας που η επιχείρησή του πτωχεύει δεν στιγματίζεται κοινωνικά, δεν φυλακίζεται για τα χρέη του, δε δημεύεται η προσωπική του περιουσία δε μπαίνει σε μαύρη λιστα. Μπορεί να ξαναπροσπαθήσει χωρίς κοινωνική κατακραυγή, θεσμικά εμπόδια και αποκλεισμούς.
Στις ΗΠΑ εκατοντάδες κορυφαίοι σήμερα επιχειρηματίες απέτυχαν στις πρώτες τους προσπάθειες. Ήξεραν από την αρχή ότι εάν αποτύχουν θα έχουν κι άλλες ευκαιρίες. Κι όταν απέτυχαν δεν εμποδίστηκαν αντιθέτως ενθαρρύνθηκαν να ξαναπροσπαθήσουν.
Μια χώρα έχει φιλικό περιβάλλον για επενδύσεις όταν μπορεί κάποιος να επενδύει με ταχύτητα και εάν δεν πηγαίνει καλά η επιχείρησή του να απεμπλέκεται απ΄αυτή γρήγορα με μόνο κόστος την απώλεια του κεφαλαίου που επένδυσε σ΄αυτή.
Στην Ελλάδα το θεσμικό πλαίσιο των πτωχεύσεων, της φορολογίας αλλά και αυτό ακόμη της εκκαθάρισης αδυνατεί να κατανοήσει ότι άλλο η επιχείρηση κι άλλο ο επιχειρηματίας με αποτέλεσμα ο τελευταίος να καθίσταται εσαεί όμηρος του κράτους και των ατέρμονων διαδικασιών της νομοθεσίας.
Κι αυτά ισχύουν ακόμη και για τις ανώνυμες εταιρείες.
Έτσι όμως αποθαρρύνεται σημαντικός αριθμός επίδοξων επιχειρηματιών να επενδύσει στη χώρα.
Αλλά αυτά για τους πολιτικούς και τους νομικούς της χώρας είναι λεπτομέρειες...