ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Πελατειακό κράτος και 11.000 εκλογικά κέντρα*

Οι φαρμακοποιοί διαμαρτύρονται για την απελευθέρωση του επαγγέλματός τους. Είναι χαρακτηριστικό κάθε επαγγελματικής ομάδας να θέλει το επάγγελμά της προστατευμένο και την αγορά κλειστή στον ανταγωνισμό. Η προστασία ωστόσο έχει πάντοτε ορατά και αόρατα αποτελέσματα. Το ορατό αποτέλεσμα είναι η προστασία του επαγγελματικού κλάδου υπέρ του οποίου θεσπίζεται και η αύξηση του εισοδήματος των μελών του. Την ίδια στιγμή όμως στρέφεται εναντίον:

α) των επίδοξων επιχειρηματιών που πρέπει να αναζητήσουν άλλο τομέα να δραστηριοποιηθούν,

β) των εργαζομένων που περιορίζονται οι ευκαιρίες τους να βρουν εργασία σε επιχειρήσεις που θα είχαν δημιουργηθεί υπό άλλες συνθήκες,

γ) των καταναλωτών που περιορίζονται οι επιλογές τους και αυξάνεται το κόστος τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του βρεφικού γάλακτος. Το 2012 οι τιμές αυξήθηκαν κατά 20% όταν απαγορεύτηκε η διάθεσή του από τα σούπερ μάρκετ και επέστρεψε στα φαρμακεία.

Οι εκπρόσωποι των φαρμακοποιών ισχυρίζονται ότι το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει τα φάρμακα να χορηγούνται από επιστήμονα φαρμακοποιό. Αλλά το ζήτημα στην περίπτωσή μας δεν είναι ποιος χορηγεί τα φάρμακα, αλλά ποιος διαχειρίζεται την επιχείρηση φαρμακείο. Το ίδιο ισχύει στις ιατρικές εταιρείες, στις κατασκευαστικές, στις εταιρείες χημικών προϊόντων κ.λπ. Ένας επαγγελματίας μάνατζερ μπορεί κατά κανόνα να διευθύνει καλύτερα, με μικρότερο κόστος και πιο αποτελεσματικά μια τεχνική επιχείρηση από έναν πολιτικό μηχανικό, μια ιατρική επιχείρηση από ένα γιατρό, μια χημική βιομηχανία από ένα χημικό μηχανικό, ένα φαρμακείο από ένα φαρμακοποιό κ.ο.κ. Ο μηχανικός θα κάνει τα σχέδια, ο γιατρός την εγχείριση και ο φαρμακοποιός θα χορηγήσει τα φάρμακα. Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης όμως δεν χρειάζεται να έχει κάποια επιστημονική ιδιότητα μπορεί να είναι μόνο επιχειρηματίας.

Το πρόβλημα της αγοράς φαρμάκων στην Ελλάδα παραμένει το κράτος. Το κράτος δημιούργησε το κλειστό επάγγελμα του φαρμακοποιού, το κράτος το επιδότησε καθορίζοντας θηριώδη περιθώρια κέρδους στην πώληση των φαρμάκων για τους φαρμακοποιούς, το κράτος το προστάτευσε με ρυθμίσεις που καθόριζαν μεταξύ άλλων τις αποστάσεις μεταξύ των φαρμακείων, το ωράριο λειτουργίας κ.ά., και το κράτος λειτουργώντας ως ολιγοψώνιο που ελέγχει το 85% περίπου της αγοράς έχει θέσει σε διατίμηση το 65% περίπου των φαρμάκων, νοθεύοντας έτσι τον ανταγωνισμό και αυξάνοντας υπέρμετρα τη φαρμακευτική δαπάνη του Δημοσίου εις βάρος καταναλωτών και φορολογουμένων.

* Δημοσιεύθηκε στο Φιλελεύθερο στις 2 Ιανουαρίου 2018.