Η φοροαφαίμαξη των καταθέσεων*

Πόσοι συνειδητοποιούν την καταστροφική επίδραση των πάσης φύσεως φόρων στην οικονομία; Όσοι παραγωγικοί πολίτες δε διαθέτουν ρευστότητα αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τις αποταμιεύσεις τους ή να εκποιήσουν την περιουσία τους για να πληρώσουν τις δυσβάστακτες επιβαρύνσεις που επιβάλλει το κράτος. Όσοι δεν έχουν οικονομίες ή διαθέσιμη περιουσία αναγκάζονται πάλι να δανεισθούν για να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος ή δεν τις πληρώνουν καθόλου αναμένοντας ευνοϊκές ρυθμίσεις που θα μεταθέσουν την πληρωμή στο μέλλον. Σήμερα θα ασχοληθούμε με την μετατροπή των αποταμιεύσεων σε φόρους.

Οι φορολογούμενοι που είχαν τα προηγούμενα χρόνια βάλει κάποιες οικονομίες στην άκρη αναγκάζονται πλέον να αποπληρώνουν τις πάσης φύσεως επιβαρύνσεις τους από τις εναπομείνασες καταθέσεις τους. Οι συνετοί φορολογούμενοι που δεν ξόδευαν τα προηγούμενα χρόνια όλο το εισόδημά τους, δεν ήταν σπάταλοι και φρόντιζαν ένα μέρος του να το αποταμιεύουν καλούνται τώρα να πληρώσουν τα σπασμένα μιας κρατικής μηχανής πελατειακών συμφερόντων που όλα αυτά τα χρόνια κατασπαταλούσε αλόγιστα φόρους και δανεικά. Η αφαίμαξη όμως των αποταμιεύσεων των πολιτών στερεί από τις τράπεζες τα κεφάλαια που χρειάζονται να επενδυθούν στην οικονομία. Οι τράπεζες δεν έχουν αδρανή κεφάλαια, τα κεφάλαιά τους γίνονται δάνεια. Χωρίς καταθέσεις δεν μπορεί να χρηματοδοτηθούν παραγωγικές επιχειρήσεις για να παραγάγουν επιπλέον εθνικό εισόδημα και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας ούτε να επενδυθούν από τις τράπεζες κεφάλαια σε αγορές ομολόγων.

Με την αποταμίευση το κεφάλαιο των ιδιωτών αυξάνεται αλλά ταυτοχρόνως αυξάνεται μέσω των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από αυτή η εθνική παραγωγή και το εθνικό εισόδημα. Όταν οι καταθέσεις εξαιτίας της φορολογίας μεταφέρονται στα ταμεία του κράτους την ίδια στιγμή επέρχονται κάποιες ιδιαίτερα δυσμενείς συνέπειες στην πραγματική οικονομία: η έλλειψη κεφαλαίου κινήσεως, η μη χρηματοδότηση της στεγαστικής πίστης, η μη αντικατάσταση των παγίων των επιχειρήσεων, η μικρότερη χρηματοδότηση στην έρευνα κοκ. Ταυτοχρόνως οι τράπεζες με τη μείωση των καταθέσεων είναι υποχρεωμένες όχι μόνο να μην χορηγούν νέα δάνεια αλλά και να περιορίσουν το ύψος των υφισταμένων ώστε να αντιστοιχεί στις μικρότερες καταθέσεις. Οι δανειολήπτες πιέζονται να παράσχουν περισσότερες εξασφαλίσεις ενώ τα επιτόκια δανεισμού ανεβαίνουν. Οι οριακοί παραγωγοί χρεοκοπούν ενώ η προσφορά των αγαθών μειώνεται. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η οικονομία στραγγαλίζεται και η ύφεση βαθαίνει.

*Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο την 1η Φεβρουαρίου 2018.