Η μόνη αταξική κοινωνία είναι η αστική*

Πολλοί υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης της Αριστεράς έχουν δηλώσει ότι ακολουθούν «ταξική» πολιτική. Αυτή συνίσταται κατ’ αυτούς σε πολιτικές αναδιανομής μέσω των πάσης φύσεως φόρων και ασφαλιστικών εισφορών εις βάρος των ευπορότερων και υπέρ των απορότερων κοινωνικών ομάδων. Στην ανάλυση και στη θεωρία της Αριστεράς αταξική κοινωνία είναι μόνο η μελλοντική κομμουνιστική κοινωνία. Η άποψη αυτή αγνοεί την πραγματικότητα, τα διδάγματα της ιστορικής εξέλιξης και είναι απολύτως εσφαλμένη.

Στην ιστορία κοινωνικές τάξεις υπήρξαν οι δουλοπάροικοι, οι αγρότες, οι άρχοντες και οι ευγενείς. Όσοι κληρονομούσαν την κοινωνική τους θέση και δεν ήταν κατά κανόνα δυνατόν να την αλλάξουν. Δεν ισχύει το ίδιο με τους αστούς. Στην περίπτωση των αστών καμία σημασία δεν έχει η καταγωγή σου, ποιοι ήταν οι γονείς σου. Σημασία έχει ποιος είσαι εσύ.

Σε μια ελεύθερη και όχι προστατευμένη οικονομία οι έμποροι και οι βιομήχανοι δεν αποτελούν κληρονομική τάξη. Μπορεί να γεννήθηκες γιος εμπόρου, βιοτέχνη ή βιομηχάνου, αλλά εάν δεν είσαι επινοητικός, ικανός, διορατικός και εργατικός δεν πρόκειται να διατηρήσεις για πολύ όσα κληρονόμησες από την οικογένειά σου. Στις ανοιχτές οικονομίες η ιστορία διδάσκει πως είσαι ό,τι καταφέρνεις με τις δυνάμεις σου ή τουλάχιστον ό,τι κατορθώνεις να διατηρήσεις. Αυτό που μετράει είναι η προσωπική ικανότητα, το ανθρώπινο κεφάλαιο και η εργατικότητα.

Η αστική επανάσταση υπήρξε στην πραγματικότητα η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από την κληρονομική ακινησία των πάσης φύσεως καστών και τάξεων. Προσοχή, η απελευθέρωση και όχι η εξολόθρευση. Απελευθερώνοντας τις δημιουργικές δυνατότητες του ανθρώπου και ποντάροντας στο άτομο και την κοινωνική του ανέλιξη, η ελεύθερη οικονομία άμβλυνε όλες τις κληρονομικές κοινωνικές διακρίσεις και επέτρεψε την κοινωνική κινητικότητα. Αυτός είναι και ο λόγος που μολονότι το μήνυμα της κομμουνιστικής ιδεολογίας ήταν το πιο «εύπεπτο» μήνυμα στην ιστορία της προπαγάνδας εντούτοις δεν κατάφερε να κυριαρχήσει. Οι αστοί, ως αταξική δύναμη προσέφεραν στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, στους εργαζόμενους, στους φτωχούς και στους απόκληρους ελκυστικότερα πρότυπα κοινωνικής ανόδου και ευημερίας. Οι «προλετάριοι» της γης συνειδητοποίησαν ότι η πρόοδός τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με περισσότερη ελευθερία και όχι με παραίτηση από αυτή για τη μελλοντική μεταφυσική «ελευθερία» της κομμουνιστικής κοινωνίας. Μια τέτοια παραίτηση είναι θυσία χωρίς αντίκρισμα τουλάχιστον στην παρούσα ζωή.

Οι αστοί λοιπόν δεν είναι τάξη, όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι υπουργοί της κυβέρνησης. Οι τάξεις έχουν ήδη καταργηθεί από την εποχή του Διαφωτισμού και της βιομηχανικής επανάστασης. Με την επικράτηση των φιλελεύθερων ιδεών και την προσήλωση στην ελευθερία του ατόμου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία είναι τέλειο σύστημα. Είναι προφανώς ατελές, αλλά είναι το μόνο που διαθέτει μηχανισμούς αυτοδιόρθωσης και προστασίας από την κοινωνική στασιμότητα, την οποία προσπαθούν να επιβάλλουν οι αριστερές πολιτικές καταργώντας τα κίνητρα της επιτυχίας, της δημιουργίας και της προόδου του ατόμου.

* Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο στις 12 Απριλίου 2018.