Δεν υπάρχει αμφιβολία
ότι η νομιμοποίηση της κάνναβης πρέπει να γίνει και μάλιστα να επιτραπεί η
χρήση της γενικώς και για ευφορικούς λόγους. Ασφαλώς η νομιμοποίηση θα έχει
θετικές επιπτώσεις στην οικονομία, άμεσες και έμμεσες. Αλλά η εκτίμηση του
«Ολιστικού προγράμματος» Τσακαλώτου ότι η νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης θα
προσελκύσει επενδύσεις φαρμακευτικών εταιρειών ύψους 1,5 δισ. ευρώ είναι ‒για
να το γράψω κάπως κομψά‒ αμφίβολης εγκυρότητας και προσομοιάζει με το αλήστου
μνήμης πρόγραμμα των 12 δισ. ευρώ της Θεσσαλονίκης. Δεν χρειάζεται κανείς βαριά
μαθηματικά για να αμφισβητήσει την ακατάσχετη αισιοδοξία του υπουργού, αρκεί να
υπολογίσει ότι όλη η αγροτική παραγωγή της χώρας συνεισφέρει στο ΑΕΠ κάτι
λιγότερο από 7,5 δισ. ευρώ. Το να περιμένει ο υπουργός ότι η κάνναβη θα
συνεισφέρει μόνη της 20% επιπλέον ακούγεται ως ανέκδοτο ‒ και είναι.
Μια μελέτη της χωρίς
αμφιβολία περισσότερο αξιόπιστης από τον Υπουργό Οικονομικών Εθνικής Τράπεζας[i]
υποδεικνύει ωστόσο ότι υπάρχει ένας μεγάλος «κρυμμένος» θησαυρός για την
οικονομία. Για να τον ανακαλύψουμε, αρκεί να ξεθολώσει το μυαλό μας από τις
διάφορες παραισθησιογόνες θεωρίες της Αριστεράς.
Ο θησαυρός αυτός
είναι η Ανώτατη Εκπαίδευση. Η μελέτη της Εθνικής Τράπεζας δημοσιεύθηκε το Μάιο
του 2017 και μεταξύ άλλων εφιστά την προσοχή στην αξιοποίηση της διεθνώς
υπερβάλλουσας ζήτησης για σπουδές ανώτατης εκπαίδευσης, η οποία εάν συνδυαστεί με την ελληνική ιστορία, το περιβάλλον της χώρας και
τον πολιτισμό της, καθώς και τη μεγάλη ακαδημαϊκή διασπορά επιστημόνων μας θα
μπορούσε να καταστήσει την Ελλάδα διεθνές κέντρο ανώτατης εκπαίδευσης.
Αξίζει να τονισθεί, ότι η
μελέτη δεν έχει υπολογίσει τα οφέλη από την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου
της ανώτατης εκπαίδευσης, εκπονήθηκε με βάση το τι επιτρέπει το ισχύον
συνταγματικό πλαίσιο να αλλάξει. Η κεντρική ιδέα είναι ότι πρέπει να
δημιουργηθεί άμεσα ένας νέος εξαγωγικός κλάδος στην ελληνική οικονομία ώστε να
προσελκύσει μέρος των διεθνών ροών φοιτητών. Κάτι τέτοιο σύμφωνα με τη μελέτη
μπορεί να επιτευχθεί:
‒ με την αυτονόμηση και
απελευθέρωση των δημοσίων πανεπιστημίων από τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους,
‒ με διεθνείς συνεργασίες των
ελληνικών πανεπιστημίων,
‒ με κίνητρα προσέλκυσης της
ακαδημαϊκής διασποράς (60% των ελλήνων πανεπιστημιακών βρίσκεται στο εξωτερικό),
‒ με τη δημιουργία προγραμμάτων
σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων στην αγγλική γλώσσα και
‒ με τη δημιουργία κέντρων
αριστείας στα ελληνικά πανεπιστήμια με σκοπό την αποτελεσματική διασύνδεσή τους
με τις επιχειρήσεις και την αγορά.
Οι άμεσες και έμμεσες
επιπτώσεις για την ελληνική οικονομία από μια τέτοια αλλαγή εκπαιδευτικής
πορείας θα ήταν σύμφωνα με τη μελέτη της Εθνικής Τράπεζας:
‒ άμεση επίπτωση 1,8 δισ. ευρώ
ετησίως από την προσέλκυση 80.000 αλλοδαπών φοιτητών αλλά και τον επαναπατρισμό
πολλών ελλήνων φοιτητών του εξωτερικού.
‒ έμμεση επίπτωση 2 δισ. ευρώ
ετησίως από την αναβάθμιση του ανθρωπίνου κεφαλαίου και τον μετασχηματισμό της
οικονομίας σε έντασης γνώσης και
‒ διευρυμένη έμμεση επίπτωση
στην οικονομία από την εισαγωγή καινοτομιών στον επιχειρηματικό τομέα που
μπορεί να αγγίξει και τα 50 δισ. ευρώ σε βάθος δεκαετίας.
Και όλα αυτά χωρίς ιδιωτικά
πανεπιστήμια. Το ερώτημα είναι πότε θα βγάλουμε το κεφάλι από την άμμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου