Πόσο αποτελεσματική είναι η επίταξη

Είναι βέβαιο, ότι η χώρα είναι εδώ και δεκαετίες έρμαιο συμμοριών που αυτοαποκαλούνται συνδικαλιστές και κρατούν ομήρους τους πολίτες της. Οι συμμορίες τρομοκρατούν, εκβιάζουν και ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο με εξωφρενικά αιτήματα που στρέφονται εναντίον των συμφερόντων της κοινωνίας.

Η κυβέρνηση από τη μεριά της οφείλει εγκαίρως να εφαρμόζει τους νόμους. Τελειά και παύλα.

Το ίδιο το Σύνταγμα ορίζει ότι μπορεί να υπάρξουν περιορισμοί στις απεργίες σε "επιχειρήσεις δημοσίου χαρακτήρα ή κοινής ωφελείας που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου" (άρθρο 23 παρ. 2 εδαφ. β Σ.).

Ο νόμος σε περιπτώσεις απεργιών σε τομείς της οικονομίας που έχουν ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση των πολιτών ορίζει ότι πέραν του προσωπικού ασφαλείας, πρέπει να διατίθεται πρόσθετο προσωπικό για την αντιμετώπιση των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου κατά τη διάρκεια της απεργίας.

Στην περίπτωση της προδήλως παράνομης απεργίας της Π.Ν.Ο., -παράνομη διότι δεν διετέθη προσωπικό ασφαλείας για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπάρχει κατάληψη των χώρων εργασίας, γίνεται συστηματική παρεμπόδιση συγκοινωνιών, βιαιοπραγίες κατά προσώπων κ.λπ.- η κυβέρνηση έπρεπε να έχει λάβει εγκαίρως τα κατάλληλα μέτρα (απομάκρυνση των καταληψιών από τους καταπέλτες των πλοίων, μαζικές συλλήψεις των παρανόμων, αστυνομική προστασία των μη απεργούντων, των μεταφορέων και των επιβατών κ.ο.κ.), χρησιμοποιώντας τα όπλα που ήδη της παρέχει η κοινή νομοθεσία.

Η κυβέρνηση θεώρησε ως πιο εύκολη λύση την ανακοίνωση της επίταξης των υπηρεσιών των πλοίων και των ναυτικών. Διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες για τους εξής λόγους:

- η προσφυγή στο μέτρο της "επιστράτευσης" δεν συνηθίζεται -εξ όσων γνωρίζω- σε καμμιά δημοκρατική χώρα,

- δεν είναι δυνατόν να εφαρμόζεις ένα εκ της φύσεώς του έκτακτο μέτρο σε κάθε παράνομη απεργιακή κινητοποίηση, όταν δεν έχεις εξαντλήσει τα υπόλοιπα μέτρα που διαθέτεις και τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι πιο αποτελεσματικά,

- ενισχύεις την επιχειρηματολογία της φαιοκόκκινης παράφρονος συμμαχίας ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και το κακό συναπάντημα), ότι η κυβέρνηση υιοθετεί τάχα αντιδημοκρατικές λύσεις στην αντιμετώπιση των απεργιών (αποκρύπτουν τον επιθετικό χαρακτηρισμό "παράνομων") και τέλος

- η συχνή χρήση ενός έκτακτου μέτρου οδηγεί στον εκφυλισμό του.

Εν πάσει περιπτώσει η τύχη της κυβέρνησης και η βιωσιμότητα της χώρας θα κριθούν και από την έκβαση της σύγκρουσης με τα αντιδραστικά συνδικάτα των πανίσχυρων και βολεμένων μειοψηφιών του δημοσίου και των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας.

Θυμίζω μόνο ότι οι απεργίες μόνο στο δημόσιο τομέα τα τελευταία τριάντα χρόνια είχαν ως αποτέλεσμα να χαθούν περίπου 1.700 ημέρες εργασίας ή αλλιώς περίπου 5 εργάσιμα χρόνια. Το κόστος αυτών των απεργιών ξεπερνά τα 150 δις € ή περίπου το 45% του συνολικού ελληνικού χρέους.