ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Kαι την πίτα (του φορολογουμένου) ολόκληρη και το σκύλο (κράτος) χορτάτο*

Η προοδευτική φορολογία έχει αποτύχει παντού. Ακόμη κι εκεί που οι φορολογικοί συντελεστές δεν είναι τόσο υψηλοί. Τα κράτη της Δύσης προσπαθούν τρεις δεκαετίες τώρα να κρατήσουν «άταφο το πτώμα της» για να μην παραδεχθούν επί της αρχής την αποτυχία του συστήματος. Αναβάλλουν το τέλος με συνεχείς μειώσεις των φορολογικών συντελεστών και του αριθμού τους. Αλλά το κύριο πρόβλημα της προοδευτικής φορολογίας δεν είναι τόσο το ύψος ή ο αριθμός των συντελεστών της, αλλά η αδικία που ενυπάρχει στην αντίληψη ότι: χρησιμοποιώ τη φορολογία για να τιμωρήσω όσους πολίτες είναι αποδοτικότεροι και συνεισφέρουν περισσότερο στην παραγωγή του εθνικού προϊόντος από τους άλλους. Αυτή τη θεσμοθετημένη ληστεία, η οποία εκτός των άλλων καταστρέφει κάθε κίνητρο δημιουργίας και προόδου, την ονομάζουν κατ’ ευφημισμόν «αναδιανομή μέσω των φόρων υπέρ των απορότερων στρωμάτων».

Όμως η δημόσια οικονομία και το φορολογικό σύστημα θα πρέπει να επιβραβεύουν κατά τον Άνταμ Σμιθ την «ενιαία, καθαρή και αδιάκοπη προσπάθεια κάθε ανθρώπου να βελτιώσει την κατάστασή του».

Η θέσπιση ενιαίου φορολογικού συντελεστή στη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων έχει επιτύχει αυτό το σκοπό. Κατάφερε, όπου εφαρμόστηκε, επιβραβεύοντας στην πράξη τους πιο παραγωγικούς πολίτες να ενθαρρύνει τη νόμιμη απόκτηση πλούτου και την αποταμίευσή του. Για την οικονομία αυτό είχε ως αποτέλεσμα αύξηση του εγχωρίου προϊόντος, επενδύσεις, αποτελεσματικότερη είσπραξη του φόρου εισοδήματος και αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

Κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των χωρών που υιοθετούν αναλογική φορολογία στη θέση της προοδευτικής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: η Εσθονία με 21%, η Ουγγαρία με 16%, η Λιθουανία με 15%, η FYROM με 10%, το Καζακστάν με 10%, η Ρωσία με 13%, η Ουκρανία με 15%, η Λετονία με 25%, η Βουλγαρία με 10% κ.ο.κ. Επίσης στις ΗΠΑ η ιδέα της αναλογικής φορολογίας κερδίζει συνεχώς έδαφος και εφαρμόζεται ήδη σε αρκετές Πολιτείες, όπως το Κολοράντο, το Μίσιγκαν, η Αλμπέρτα, το Ιλινόις κ.λπ.

Η καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή θα συνιστούσε για την Ελλάδα επαναστατική μεταρρύθμιση με ανυπολόγιστα οφέλη, στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, στη δημοσιονομική εξυγίανση κ.ο.κ. Η κυριότερη επίπτωση όμως θα ήταν η αλλαγή της ιδεολογικής ισορροπίας από τη δημόσια οικονομία του φθόνου σ’ αυτή της ατομικής δημιουργίας.

* Δημοσιεύθηκε στο Φιλελεύθερο στις 28 Νοεμβρίου 2017.