Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας*

Ο πρωθυπουργός συνόψισε με τη φράση του «Η δημοκρατία είναι εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών» όλη τη μέχρι σήμερα πορεία της κυβέρνησής του και ξεκαθάρισε τις προθέσεις του για το μέλλον. Στις προθέσεις του κ. Τσίπρα δεν υπάρχει το κράτος δικαίου ή με άλλα λόγια η διάκριση εξουσιών, η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ατόμου, η ελευθερία της έκφρασης και οι συνταγματικές δικλίδες ασφαλείας στον αυταρχισμό των ολοκληρωτικών πλειοψηφιών. Μια τέτοια διαπίστωση μπορεί να ακούγεται σκληρή, αλλά αποδεικνύεται από τις συστηματικές πλέον κυβερνητικές επιθέσεις στις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων και την «αλλεργική συμπεριφορά» που επιδεικνύουν οι περισσότεροι υπουργοί της κυβέρνησης σε ζητήματα νομιμότητας, ανεξάρτητων αρχών, ελευθερίας του τύπου κ.ο.κ. Η ανανεωτική αριστερά στην Ελλάδα υπήρξε για δεκαετίες υπέρμαχος της συνταγματικής προστασίας των δικαιωμάτων του ατόμου. Αυτή την παράδοση διακόπτει η κυβερνώσα αριστερά, που θα πρέπει να θυμίσω ότι είχε υποσχεθεί στους πολίτες ότι θα ήταν κάθε λέξη του Συντάγματος κι έφθασε στο σημείο κάθε φορά που νομοθετεί να αναζητεί λεξικό συνταγματικών όρων...
Επί της ουσίας. Υπάρχουν πράγματι πολλές μορφές δημοκρατίας. Η δημοκρατία ως πολίτευμα έχει κι αυτή ελαττώματα. Ιδίως όταν λειτουργεί χωρίς κανόνες που θέτουν περιορισμούς στην αυθαιρεσία της πλειοψηφίας. Μια τέτοια δημοκρατία χωρίς θεσμικούς περιορισμούς πολύ γρήγορα μπορεί να εξελιχθεί στη χειρότερη μορφή τυραννίας. Ο λόγος έχει να κάνει με την άγνοια των εκβάσεων του πολιτικού ανταγωνισμού. Η δημοκρατία είναι φύσει ευάλωτο πολίτευμα. Χωρίς ασφαλιστικές δικλίδες επιτρέπει στους αντιπάλους της να την καταργήσουν. Οι αυξημένης τυπικής ισχύος κανόνες του Συντάγματος υπάρχουν για να αποτρέψουν την κατάλυση της δημοκρατίας από μια πρόσκαιρη αυταρχική πλειοψηφία. Το σημαντικότερο, οι συνταγματικοί κανόνες θωρακίζουν και μεγιστοποιούν το ποσοστό της ελευθερίας του ατόμου. Δεν οδηγούν στη «γη της επαγγελίας» και προτάσσουν αντί της ακαθόριστης «λαϊκής βούλησης» τα πληθυντικά εγώ.
Θα ήταν χρήσιμο να υπενθυμίσουμε στον πρωθυπουργό το επιχείρημα του Ελευθερίου Βενιζέλου στις αντιδράσεις για την ίδρυση του Συμβουλίου της Επικρατείας: «(...) Και δεν σας πτοεί ακριβώς το εντελώς απεριόριστον μιας κυβερνήσεως συρούσης όπισθεν αυτής κραταιάν πλειονοψηφίαν και μη εχούσης τίποτ’ αντίρροπον, δεν σας πτοεί ότι εντεύθεν δύναται να καταπατή τα δικαιώματα των πολιτών και τα συμφέροντα αυτών;».

* Δημοσιεύθηκε στο Φιλελεύθερο στις 29 Νοεμβρίου 2017.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι δύο κανόνες

                              Από τα διδάγματα της ιστορίας μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία που έχουν τα καλά δημόσια οικονομικά για την...