Αύριο θα ψηφιστεί ένας ακόμη φορολογικός νόμος που πρόκειται να επιβάλει δυσβάστακτα φορολογικά βάρη στους συνεπείς φορολογουμένους, οι οποίοι και "θα πληρώσουν -για μια ακόμη φορά- τη νύφη" για τη φοροδιαφυγή και την ανικανότητα του ελεγκτικού μηχανισμού.
Η ανοχή και κατ΄άλλους η εμμονή της τρόϊκας και πολλών ευρωπαίων δανειστών μας σε μια μονομερή και φορομπηχτική πολιτική μπορεί να βρίσκει συμμάχους την αντιδραστική γραφειοκρατία του υπουργείου οικονομικών και τους κρατικοδίαιτους πολιτικούς αλλά είναι η καλύτερη συνταγή για να αποτύχει και η δημοσιονομική εξυγίνση και τα μεταρρυθμιστικά μέτρα.
Οι φόροι δεν αντιμετωπίζουν το έλλειμμμα, το κουκουλώνουν και υποσκάπτουν την παραγωγικότητα της οικονομίας. Η οικονομία για να κινηθεί χρειάζεται διαθέσιμο εισόδημα κι αυτό μόνο η αγορά μπορεί να το παράξει. Το δημόσιο (ελληνικό και ευρωπαϊκό) δεν παράγει και όταν διαχειρίζεται τα χρήματα των φορολογουμένων τα διαχειρίζεται πάντοτε χειρότερα απ΄ότι οι ίδιοι οι φορολογούμενοι.
Ας μην ξεχνάμε ότι η φορολογική συνέπεια ή νομιμότητα των πολιτών συναρτάται ευθέως με το δημοσιονομικό ήθος της πολιτείας. Καμμιά κοινωνική δικαιοσυνή δεν εξυπηρετεί η αναδιανομή του εισοδήματος των παραγωγικών ανθρώπων υπέρ των προσοδοθηρικών ομάδων, των βολεμένων του δημοσίου και όχι βεβαίως των αναξιοπαθούντων. Και ποιος δημόσιος υπάλληλος εξελίχθηκε ποτέ επειδή πήρε πρωτοβουλίες για περιστολή των δημοσίων δαπανών ή επειδή κατάφερε να περιορίσει τις δαπάνες και να ελαφρύνει τους φορολογούμενους; Ουδείς.
Επίσης η φοροδιαφυγή δεν είναι ανέξοδη για τους φοροδιαφεύγοντες, στοιχίζει πολύ ακριβά αλλά προφανώς λιγότερα από τη φορολογική συμμόρφωση στην υψηλή και άδικη φορολογία. Ταυτοχρόνως και η δημιουργία και συντήρηση μηχανισμού πάταξης της φοροδιαφυγής κοστίζει στο κράτος, δηλαδή στους συνεπείς φορολογουμένους τεράστια ποσά που διαρκώς αυξάνονται χωρίς να βελτιώνονται τα αποτέλέσματα. Παρά ταύτα ο παραλογισμός των υψηλών συντελεστών συνεχίζεται. Δεν υπάρχει εισπρακτική λογική στην υψηλή φορολογία παρά μόνο η ικανοποίηση του φθονερού και λαϊκιστικού αισθήματος τιμωρίας των ικανών και δημιουργικών πολιτών.
Η ανοχή και κατ΄άλλους η εμμονή της τρόϊκας και πολλών ευρωπαίων δανειστών μας σε μια μονομερή και φορομπηχτική πολιτική μπορεί να βρίσκει συμμάχους την αντιδραστική γραφειοκρατία του υπουργείου οικονομικών και τους κρατικοδίαιτους πολιτικούς αλλά είναι η καλύτερη συνταγή για να αποτύχει και η δημοσιονομική εξυγίνση και τα μεταρρυθμιστικά μέτρα.
Οι φόροι δεν αντιμετωπίζουν το έλλειμμμα, το κουκουλώνουν και υποσκάπτουν την παραγωγικότητα της οικονομίας. Η οικονομία για να κινηθεί χρειάζεται διαθέσιμο εισόδημα κι αυτό μόνο η αγορά μπορεί να το παράξει. Το δημόσιο (ελληνικό και ευρωπαϊκό) δεν παράγει και όταν διαχειρίζεται τα χρήματα των φορολογουμένων τα διαχειρίζεται πάντοτε χειρότερα απ΄ότι οι ίδιοι οι φορολογούμενοι.
Ας μην ξεχνάμε ότι η φορολογική συνέπεια ή νομιμότητα των πολιτών συναρτάται ευθέως με το δημοσιονομικό ήθος της πολιτείας. Καμμιά κοινωνική δικαιοσυνή δεν εξυπηρετεί η αναδιανομή του εισοδήματος των παραγωγικών ανθρώπων υπέρ των προσοδοθηρικών ομάδων, των βολεμένων του δημοσίου και όχι βεβαίως των αναξιοπαθούντων. Και ποιος δημόσιος υπάλληλος εξελίχθηκε ποτέ επειδή πήρε πρωτοβουλίες για περιστολή των δημοσίων δαπανών ή επειδή κατάφερε να περιορίσει τις δαπάνες και να ελαφρύνει τους φορολογούμενους; Ουδείς.
Επίσης η φοροδιαφυγή δεν είναι ανέξοδη για τους φοροδιαφεύγοντες, στοιχίζει πολύ ακριβά αλλά προφανώς λιγότερα από τη φορολογική συμμόρφωση στην υψηλή και άδικη φορολογία. Ταυτοχρόνως και η δημιουργία και συντήρηση μηχανισμού πάταξης της φοροδιαφυγής κοστίζει στο κράτος, δηλαδή στους συνεπείς φορολογουμένους τεράστια ποσά που διαρκώς αυξάνονται χωρίς να βελτιώνονται τα αποτέλέσματα. Παρά ταύτα ο παραλογισμός των υψηλών συντελεστών συνεχίζεται. Δεν υπάρχει εισπρακτική λογική στην υψηλή φορολογία παρά μόνο η ικανοποίηση του φθονερού και λαϊκιστικού αισθήματος τιμωρίας των ικανών και δημιουργικών πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου