Ο Βασιλιάς παραμένει γυμνός

Το ξέρω ότι γίνομαι δυσάρεστος και χαλάω τη γενική αίσθηση ευφορίας που επικρατεί εντελώς αδικαιολογήτως το τελευταίο διάστημα. Το προχθεσινό δημοσίευμα της Wall Street διέλυσε όλες τις προσπάθειες μηνών της κυβέρνησης να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών πείθοντάς τους ότι η χώρα τάχα αλλάζει. Ένα δημοσίευμα που γράφει ότι ο Βασιλιάς παραμένει γυμνός...
Χθες η αξιοπιστία της χώρας δέχθηκε νέο ισχυρότατο ράπισμα, είδε το φως της δημοσιότητας η ετήσια έκθεση-αξιολόγηση των χωρών ως προς το ζήτημα της οικονομικής ελευθερίας του Heritage Foundation και της Wall Street. Σύμφωνα με αυτή η Ελλάδα κατατάσσεται στην 117η θέση μεταξύ 177 χωρών με 55,4 βαθμούς στην εκατοστιαία κλίμακα. Βεβαίως ως νόθος κομμουνιστική χώρα ξεπερνάμε ανέτως τα αμιγώς κομμουνιστικά πρότυπα του προσκυνητού της Ρόζας Λούξεμπουργκ Αλέξη Τσίπρα, ήτοι Βενεζουέλα, Βιετνάμ, Βόρεια Κορέα, Κούβα. Ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 59,6, ο ευρωπαϊκός 66,4 και ο μέσος όρος των ελεύθερων οικονομιών 84,5.
Κρίσιμα ζητήματα στα οποία, κατά την έκθεση, η χώρα υστερεί, τα γνωστά: η έλλειψη οικονομικής ελευθερίας, η γραφειοκρατία, οι περιορισμοί στο ελεύθερο εμπόριο, η αστάθεια του θεσμικού περιβάλλοντος, η πολυνομία, η ανασφάλεια ως προς τα περιουσιακά δικαιώματα, οι δυσκολίες στην πτώχευση ή στην εκκαθάριση των επιχειρήσεων κοκ.
Και οι δικαιολογημένες αυτές εκτιμήσεις εμφανίζονται τη στιγμή που η χώρα θα πρέπει να επιλέξει ως κεντρική στρατηγική επιδίωξη την παντί τρόπω προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων στους τομείς εκείνους που μπορεί να ενδιαφέρουν ακόμη τους ξένους επενδυτές, όπως λ.χ. η λιμενική οικονομία, οι τουριστικές υποδομές, ο ιατρικός τουρισμός, ο ιστορικός τουρισμός, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το περιβάλλον, τα τεχνολογικά πάρκα, τα διαδραστικά κέντρα υψηλής τεχνολογίας, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, τα διεθνή διαμετακομιστικά κέντρα κοκ.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αρθούν όλα, ξαναγράφω, όλα τα εμπόδια που εμποδίζουν τις επενδύσεις και το κράτος να εγγυηθεί προς τους επενδυτές τη σταθερότητα του επενδυτικού πλαισίου που θα δημιουργήσει.
Εξυπακούεται πως όσα περισπούδαστα έχει σχεδιάσει ο κ. Χατζηδάκης και το επιτελείο του υποκύπτοντας στους γραφειοκράτες του υπουργείου του, τα οποία για να υλοποιηθούν χρειάζονται καμμιά σαρανταριά εφαρμοστικά προεδρικά διατάγματα και καμμιά διακοσαριά ερμηνευτικές εγκυκλίους, πρέπει να πεταχθούν στον κάλαθο των αχρήστων και να αντικατασταθούν με ένα απλούστατο επενδυτικό νομοθετικό πλαίσιο τριών τεσσάρων -το πολύ- σελίδων Α4.