ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: ΕΛΛΑΣ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ**

Τι κοινό έχει η Ελλάδα και η Ζιμπάμπουε; Έχουν και οι δύο ιδιαίτερα φιλεργατική νομοθεσία. Σύμφωνα με μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας (Severance Pay Programs around the World) οι δύο χώρες πρωτεύουν στον Δείκτη Γενναιοδωρίας (Generosity Index) μεταξύ 185 χωρών. Ο δείκτης γενναιοδωρίας προκύπτει από τον υπολογισμό των αποζημιώσεων που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι κατά την απόλυσή τους σε συνδυασμό με τα χρόνια που εργάστηκαν και τον χρόνο προειδοποίησης για την απόλυση εκ μέρους του εργοδότη τους. H Ζιμπάμπουε κατατάσσεται πρώτη με βαθμό 13 και η Ελλάδα τέταρτη με βαθμό 10,4. Άλλες πρωταθλήτριες σε «γενναιοδωρία» χώρες κατατάσσονται η Σρι Λάνκα, ο Ισημερινός, η Ινδονησία, το Μεξικό, η Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής, η Γουινέα κ.ο.κ.

Κατά σύμπτωση η Ελλάδα κατατάσσεται στον σχετικό πίνακα στις πρώτες θέσεις μαζί με τριτοκοσμικές-λιγότερο αναπτυγμένες χώρες μόνο. Τόσο οι ευρωπαϊκές όσο και οι υπόλοιπες αναπτυγμένες χώρες κατατάσσονται πολύ χαμηλά στο δείκτη της «εργασιακής γενναιοδωρίας». Η Γερμανία για παράδειγμα έχει δείκτη γενναιοδωρίας 2,2, η Γαλλία 0,9, ο Καναδάς 0,7 και η Βρετανία μόλις 0,3. Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα οι αποζημιώσεις απολύσεως δεν είναι τόσο ψηλές όσο στην Ελλάδα. Κι αυτό είναι μια από τις κύριες αιτίες που δεν δημιουργούνται στην Ελλάδα θέσεις εργασίας. Στις ΗΠΑ το σύνθημα στις εργασιακές σχέσεις είναι ένα: «Easy fire, easy hire» ‒ όσο πιο εύκολα απολύεις τόσο πιο εύκολα προσλαμβάνεις.

Η μελέτη αναφέρει ακόμη τα εξής αξιοσημείωτα: «(...) στις ανεπτυγμένες χώρες ισχύουν λιγότεροι περιορισμοί για τους εργοδότες ως προς τις αποζημιώσεις και γενικά την προστασία των εργαζομένων σε σχέση με όσα ισχύουν στις υπό ανάπτυξη χώρες. (...) Το εργασιακό καθεστώς είναι πιο απλό και διαχειρίσιμο, κατά συνέπεια έχει χαμηλότερο κόστος. Μάλιστα σε κάποιες (ανεπτυγμένες) χώρες οι αποζημιώσεις δεν προβλέπονται από τον νόμο αλλά είναι αποτέλεσμα είτε συλλογικών διαπραγματεύσεων είτε επιχειρησιακών συμβάσεων. (...) Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία είναι αναπόφευκτη η βελτίωση της απόδοσης και η αύξηση της παραγωγικότητας, με τη δημιουργία μιας πιο ευέλικτης αγοράς εργασίας και κυρίως με την άρση των περιορισμών και των προστατευτικών διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας».

Μήπως ήρθε λοιπόν ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι το δύσκαμπτο εργασιακό πλαίσιο λειτουργεί εις βάρος των εργαζομένων και είναι η αιτία της ανεργίας;

* Δημοσιεύθηκε στο Φιλελεύθερο στις 27 Δεκεμβρίου 2017